11. O Asmahael, wie kan ooit vir Jou begryp?! Jy is oneindig in elkeen van Jou woorde, en Jou asem beweeg die wêrelde soos myne ‘n onuitspreeklike klein hoeveelheid sonstofdeeltjies oor die oppervlakte van my hand. Jy kyk vir die son en al die helder sterre, en hulle bewe van onbegryplike verhewe eerbiedigheid, dankbaar verligtend die aarde alhoewel net met ‘n dowwe weerkaatsing vanaf die oneindige mildheid van Jou oë. En Jou ore verneem - soos myne die naderende donderslag - die begeertes en mees diepste wense van elkeen van die asemwesens, wat dalk eers onder toekomstige nuwe skeppings uit Jou sal voortgaan. En die asem van ‘n mees onsigbare stralediertjie in die aller verste ruimte word deur Jou waargeneem, soos my ore skaars die gedreun van ‘n orkaan sal verneem. Maar watter onderskeid eers met betrekking tot die verneem self! Vir Jou is alles die suiwerste harmonie, - vir my alles ‘n verwarrende chaos!