Maar dit is wat julle uit die gelykenis moet ontneem, dat net diegene wat lewendig is, tot die lewendige barmhartigheid deur My groot barmhartigheid beweeg kan word; sy barmhartigheid word dus deur My barmhartigheid opgeneem, asof dit iets sou beteken. Net soos die wind die gewaaide luggie van die blaar meevoer, en oor die medeblare laat spoel, net so staan die mens se barmhartigheid teenoor sy medemens, waarom daar een broer vir die ander so baie as wat hy kan, vanuit die lewendige, ja van My en deur My lewendige liefde moet doen, en Ek sal dan sy daad en sy voorbidding beskou, asof dit iets van My sou wees! – Die Huishouding van God, Boek 1, Hoofstuk 172, Paragraaf 22