Help

jakob-lorber.cc

Hoofstuk 185 Die Huishouding van God, Boek 1

Hoofstuk 185

1. En Ghemela was met die antwoord van Abedam oor haar laaste kort vraag volkome gerus, en het weer vir Abedam gevra:

2. “O allersoetste Jehova, wat vol is van die allerhoogste barmhartigheid, liefde en genade, - aangesien ons reeds so oneindig veel genade voor Jou gevind het, sal ek dit waag om vir Jou uit die binnenste liefde van my hart vir Jou, met nog ‘n vraag lastig te val! Ek weet net te goed, dat Jy, o Allerheiligste, deur elkeen van my onrein woorde veronheilig word, waarom ek ook altyd versigtig is, om my onrein mond voor Jou oop te maak, omdat dan die volle insig van my algehele onwaardigheid en verworpenheid voor Jou my longe laat lam word wat dan vir ‘n tyd lank my keel laat toetrek, sodat ek nie vermag om ‘n enkele woord oor my lippe te bring nie; maar as ek dan weer dink, hoe oneindig en onuitspreeklik goed, liefdevol en barmhartig Jy is, dan kry ek weer moed, om van Jou uiters milde toestemming gebruik te maak.

3. En dus is ek nou weer voorbarig en vra vir Jou, dat Jy vir My en al die ander, indien hulle dit saam met my nog nie sou weet nie, sal sê en ons groot dwaasheid verlig, wat dan in werklikheid die lewe is, en hoe dit gebeur, dat ons daarvan ten volle bewus is, dat ons dit weet en deur en deur aanvoel, dat ons bestaan, en vrylik kan doen, wat ons ook net altyd wil doen!

4. Maar ek is vol dwaasheid van alle soort; verseker het ek nou deur hierdie my vraag die som daarvan voor Jou heilige oë aansienlik laat toeneem!

5. Ja, ja, ek kom dit reeds op Jou aangesig agter, dat ek ‘n uiters dwase vraag gevra het! As ek tog net vinnig iets kon gevra het!

6. O Jehova, is Jy dan kwaad oor my dwaasheid? Dan wil ek eerder van te groot skande in die diepste afgrond van die aarde wegkruip en vir die res van my lewe my dwaasheid in die allerdigste duisternis beween.

7. Ten spyte, o my enigste bo alles geliefde Jehova, ek vereis nie die lig van Jou nie, maar neem hierdie vraag net as ‘n mees nederige versoek van my aan, en Jou bo alles allerheiligste wil moet doen, wat vir hom welgevalle is, en ek sal alles van Jou oorgroot barmhartigheid en onuitspreeklike, allerhoogste en -grootste vaderliefde in die diepte van die diepte van my hart dankbaar erken!

8. O vergewe My, wie se naam my hart, in liefde vir Jou ontbrand, nie meer waag om uit te spreek nie!”

9. En Abedam was opgewonde en het vir haar en al die ander gesê:

10. “Waarlik, Ek sê vir jou soos al die ander: So baie nederigheid het Ek nog by niemand van julle gevind nie!

11. Ghemela, is jy dan werklik en waaragtig bo alles en alleenlik lief vir My?”

12. En Ghemela het begin om te huil en het snikkend vir Abedam geantwoord: “O Jy, my warm Geliefde, Jy die ewige liefde Self! Hoe kan Jy vir My vra, Jy, wat vir my geskep het en vir my hierdie hart gegee het, wat daar - niks behalwe vir Jou alleen kan liefhê!

13. O as dit net moontlik sou wees, dan sou ek graag duisendvoudig die dood self lei uit liefde vir Jou, as dit nie anders moontlik sou wees, om vir Jou te wys, hoe bo alles, alles, alles ek vir Jou lief is! - Alleen, wat praat ek; Jy sien mos my hart!”

14. En Abedam het na die aarde af gebuig, het Ghemela wat voor Hom op die aarde gelê het, opgerig, ja Hy het haar heeltemal op Sy regterarm opgetel en vir haar opsigtelik heftig aan Sy heilige bors gedruk en dan vir haar gesê:

Hoofstuk 185 Mobiele weergawe Kommentaar