Hoofstuk 185

1. En Ghemela was met die antwoord van Abedam oor haar laaste kort vraag volkome gerus, en het weer vir Abedam gevra:

2. “O allersoetste Jehova, wat vol is van die allerhoogste barmhartigheid, liefde en genade, - aangesien ons reeds so oneindig veel genade voor Jou gevind het, sal ek dit waag om vir Jou uit die binnenste liefde van my hart vir Jou, met nog ‘n vraag lastig te val! Ek weet net te goed, dat Jy, o Allerheiligste, deur elkeen van my onrein woorde veronheilig word, waarom ek ook altyd versigtig is, om my onrein mond voor Jou oop te maak, omdat dan die volle insig van my algehele onwaardigheid en verworpenheid voor Jou my longe laat lam word wat dan vir ‘n tyd lank my keel laat toetrek, sodat ek nie vermag om ‘n enkele woord oor my lippe te bring nie; maar as ek dan weer dink, hoe oneindig en onuitspreeklik goed, liefdevol en barmhartig Jy is, dan kry ek weer moed, om van Jou uiters milde toestemming gebruik te maak.

3. En dus is ek nou weer voorbarig en vra vir Jou, dat Jy vir My en al die ander, indien hulle dit saam met my nog nie sou weet nie, sal sê en ons groot dwaasheid verlig, wat dan in werklikheid die lewe is, en hoe dit gebeur, dat ons daarvan ten volle bewus is, dat ons dit weet en deur en deur aanvoel, dat ons bestaan, en vrylik kan doen, wat ons ook net altyd wil doen!

4. Maar ek is vol dwaasheid van alle soort; verseker het ek nou deur hierdie my vraag die som daarvan voor Jou heilige oë aansienlik laat toeneem!

5. Ja, ja, ek kom dit reeds op Jou aangesig agter, dat ek ‘n uiters dwase vraag gevra het! As ek tog net vinnig iets kon gevra het!

6. O Jehova, is Jy dan kwaad oor my dwaasheid? Dan wil ek eerder van te groot skande in die diepste afgrond van die aarde wegkruip en vir die res van my lewe my dwaasheid in die allerdigste duisternis beween.

7. Ten spyte, o my enigste bo alles geliefde Jehova, ek vereis nie die lig van Jou nie, maar neem hierdie vraag net as ‘n mees nederige versoek van my aan, en Jou bo alles allerheiligste wil moet doen, wat vir hom welgevalle is, en ek sal alles van Jou oorgroot barmhartigheid en onuitspreeklike, allerhoogste en -grootste vaderliefde in die diepte van die diepte van my hart dankbaar erken!

8. O vergewe My, wie se naam my hart, in liefde vir Jou ontbrand, nie meer waag om uit te spreek nie!”

9. En Abedam was opgewonde en het vir haar en al die ander gesê:

10. “Waarlik, Ek sê vir jou soos al die ander: So baie nederigheid het Ek nog by niemand van julle gevind nie!

11. Ghemela, is jy dan werklik en waaragtig bo alles en alleenlik lief vir My?”

12. En Ghemela het begin om te huil en het snikkend vir Abedam geantwoord: “O Jy, my warm Geliefde, Jy die ewige liefde Self! Hoe kan Jy vir My vra, Jy, wat vir my geskep het en vir my hierdie hart gegee het, wat daar - niks behalwe vir Jou alleen kan liefhê!

13. O as dit net moontlik sou wees, dan sou ek graag duisendvoudig die dood self lei uit liefde vir Jou, as dit nie anders moontlik sou wees, om vir Jou te wys, hoe bo alles, alles, alles ek vir Jou lief is! - Alleen, wat praat ek; Jy sien mos my hart!”

14. En Abedam het na die aarde af gebuig, het Ghemela wat voor Hom op die aarde gelê het, opgerig, ja Hy het haar heeltemal op Sy regterarm opgetel en vir haar opsigtelik heftig aan Sy heilige bors gedruk en dan vir haar gesê:

15. “O bekoorlike, liefste, heerlike pêrel van My liefde en barmhartigheid, waarlik, jou jeugdige hart het meer liefde en lewe as die hele aarde! Wat jy nou beleef, het nog geen allerreinste en mees wyse engel ervaar nie!

16. Ek wil vir jou seën vir alle tye! Sien, heerlike Ghemela, hoe Ek, jou Skepper, jou ewige, heilige Vader, vir jou op My hart dra, wat die ewige fondament van alle lewe en alle bestaan van die hele oneindigheid is, net so sal eendag ‘n geheel en al eenderse dogter uit jou bloed - luister! - vir Myself, vir My, die ewige oneindige God, die ewige lewe, die almagtige Skepper van alle kreatuur vanaf die atoom tot by die allerhoogste engelsgees, vir My, die allenige Here van alle mag en krag, onder haar hart dra!

17. Maar vir jou sal Ek binnekort ‘n seun deur My Lamech gee; vir hom sal jy Noah noem, en hy sal ‘n redder van jou volk word.

18. Maar hoe dit sal gebeur en wanneer, dit sal jou toekomstige seun op die regte tyd onmiddelbaar, soos jy nou hierdie belofte van My barmhartigheid, van My ontvang. Bewaar dit goed, en jy sal dan ook binnekort verstaan en voldoende begryp, wat die lewe is, en hoe elke mens daarvan bewus word en dan in die lewe vrylik kan doen, wat hy wil!

19. Maar sodat jy voorlopig met jou vraag nie sonder antwoord met jou voete op die aarde trap nie, onthou die volgende: Wat die lewe aan en in Myself is, sou onmoontlik vir jou wees om te begryp; want soos Ek Self die mees eintlike lewe vir ewig en oneindig is, sal ook nooit die hoogste, mees diepsinnige Cherub in staat wees om te begryp en te aanskou nie. Maar wat die eintlike lewe in jou is, is dit niks anders as My asem in jou of My volkome ewebeeld in elke mens. En soos Ek vir My in die ewige en oneindige steeds allerduidelikste bewussyn van die hoogs eie mees volmaakte lewe bevind, net so het ook elke skepsel ‘n, indien ook vir jou uiters onbegryplik kleinste deel van hierdie My lewe in hom en heeltemal lewendig daaruit vir sy eie behoeftes.