Hoofstuk 21

1. En sien, toe het Cahin in sy groot vrees rustig geword. Die wolk het verdwyn, en hy het trane van berou geween en hy het gegaan, om voedsel vir sy familie te soek en het daaroor nagedink, hoe ver hy homself vanaf die Paradys verwyder het, en hoe hy nou heeltemal die liefde van die Here verloor het en nou in die harde geregtigheid verstoot was, staande op die drumpel van die oordeel uit God. En toe hy so dink, het sy trane van berou vermeerder, en hy het ook gedink, of dit wel nog enigsins moontlik sou wees, om ooit ook net die allergeringste deel van die liefde kan terug te kry.

2. En so het hy heen en weer en op en af gedink. En sien, toe het hy diep in gedagtes met sy familie by ‘n struik gekom, wat vol belaai was met braambessies; en aangesien almal baie honger was vir kos, wou hulle ook onmiddelik daarna gryp en volgens honger en lus in oormaat daarvan eet.