En sien, toe ontbind die bande van die skepping in alle ruimtes van die oneindigheid van God, en stukke puin het onder ‘n groot geraas van donderslae deur die wye ruimtes getrek, geween, gewoed, gebruis en gesuis, tot by hulle vernietiging in die dieptes van dieptes, en dit was die aarde self, wat ook as vernietig, in die wye skoot van die barmhartige Liefde gelê het. – Die Huishouding van God, Boek 1, Hoofstuk 9, Paragraaf 15